چند روز پیش در حال گپ و صحبت بودیم که داستان رسید به شهر و شهروندان. شنیده بودم که در غرب زندگی اجتماعی 1 اهمیت بیشتری نسبت به زندگی خصوصی دارد. اما در ایران اهمیت بیشتر بر زندگی خصوصی یا به تعبیری خانوادگی است. این مساله تاثیر خود را بر فضاهای شهری نیز گذاشته است. در ایران فضای شهری ، محلی برای عبور است و در غرب محلی برای مکث. از طرف دیگر پارکها و محیط های طبیعی که امکان خصوصی سازی و حریم بخشی بیشتری دارند ، بیشتر مورد استقبال خانواده های ایرانی هستند و الگوی استفاده آنها از این محیط با یک خانواده غربی بسیار متفاوت است.
اما جدای موضوع پارک و فضای طبیعی ، فضاهای شهری در ایران عمدتا به محلی برای عبور تبدیل شده اند تا مکانی برای فعالیت. شاید به جای شهر وشهروندان باید صحبت از شهر و غریبه هایش کرد.
