باغ شهر ایرانی

با شنیدن خبر ایجاد باغ شهرهای جدید در شهرهای ایران و واگذاری منابع طبیعی به مردم در قبال نگهداری فضای سبز آن ، قطعا شوکه شدم.

دنباله خبر در روزنامه دنیای اقتصاد.
مبارک است!!! طرحهای بدون آینده نگری و بدون بررسی نتایج به دست آمده از تجربیات مشابه ، در سطحی وسیع اجرا میشوند!!!
من متوجه نمی شوم ، طبیعت بکری که با تمام لطفی که به آن داریم به حیات خویش ادامه داده ، چرا باید برای مراقبت 90 % آن در 10% اجازه ساخت دهیم؟ مگر نه اینکه چنین ویلای ساخته شده حداکثر در 10-20 درصد سال مورد استفاده قرارمیگیرد؟ پس مراقبت در بقیه سال به عهده کیست؟

بر فرض محال که چنین طرحی رشد کند ، آیا انسان امروزی تنها نیاز سرپناه را برای زندگی دارد؟ تهیه زیرساختهای زندگی در چنین فضاها و باغهایی با فاصله زیاد از هم چه سودی میتواند داشته باشد؟ آن هم با هزینه های سنگین برای چنین سکونتگاه هایی پراکنده.

انسانهای تن پروری شده ایم. سالیان قبل ، ایرانی با زحمت بسیار شاهکاری مانند قنات حفر میکرد تا زمینی را سبز کند ، حال ما زمینی سبز را برای ایرانی جدید ، تقدیم میکنیم تا منشا خیر گردد!

تصویر از سایت Curious, Funny Photos / Pictures برداشته شده است. برای دیدن بقیه تصاویر کلیک کنید. دنباله

اگر چنین طرحهایی برای زمینهای بایر و خشک قابلیت اجرا داشت ، یا زمینهایی که در حال بایر شدن هستند ، میتوانست طرح خوبی باشد ، اما تقدیم طبیعت بکر برای حل مشکل مسکن!!!! نوآوری جدیدی در سال شکوفایی و نوآوری است.

پی نوشت: جنبش باغ شهر طرحی بود که ابنزر هاوارد در سال 1898 ارایه داد. برای مطالعه بیشتر به ویکیپدیا مراجعه کنید.